bugün kiraya zam yaptılar, tam 1 yıl olmuş yalnız yaşamaya başlayalı. taşındığım gün saksılar ve toprak almıştım, oradan buradan kopardığım çiçekleri ekmiştim, hepsi kocaman olmuşlar. evdeki eşyaların yarısı evliliğimden kalma, atmamışım hala hiçbirini, eskimeye bile başlamışlar. doğalgazı hala açtırmamışım, ilk taşındığımda 40 lira elektrik geliyordu, 75 lira olmuş. 10 lira civarında gelen su 20 lira civarlarına çıktı. bu eve taşındım taşınalı 50'den fazla kitap bitirmişim, 200'den fazla film izlemişim. ocağım hala yok, ateşte bir şeyler pişirmenin ne olduğunu unuttum galiba. 1 tane beta balığım vardı, hala ölmedi çok şükür. ilk taşındığım gün bu evde kalacağım kesinleşsin kedi sahipleneceğim demiştim, 1 yıl geçmiş, hala kedi sahiplenmemişim.

ilk taşındığımda 2 tane tablo, bir tane de asmalık ahşap kütüğe işlemeli geyik almıştım. yanında da 1 paket çift taraflı bant. tabloları duvara yapıştırınca bant kalmamıştı, kütüğü de kenara koymuştum bir çıktığımda bant alır yapıştırırım diye, hala koyduğum köşede duruyor bir de yatak odasında yerde duran üçlü prizi duvara monteleyecektim, kablo tutan çivili aparatlardan bile almıştım, hala yerde duruyor.

ilk duş aldığımda evin banyosu otel banyosu gibi kokuyordu, çok hoşuma gidiyordu. umarım bu koku gitmez demiştim, hala gitmedi, mutluyum.

arkadaşlarıma dışarıda içilecek yer yok bu şehirde istediğiniz zaman gelebilirsiniz demiştim. son iki haftada 10 kez benim evde toplanmışız, hiçbirinde de içmek için değil.

en güzel tarafı da ne biliyor musunuz, bunların hepsini tek başıma yapıyorum ve kimseye karşı bir sorumluluğum yok. fark etmemiştim bile bunları ama başlığı görünce birden her şey gözümün önüne geldi. ev dağınık olduğu zaman rahatsız olan bir insanım ama istediğim zaman dağınık bırakabiliyorum. genele her şeyi kapatıp, sessizce yatağımda uyumayı seven bir insanım ama istediğim zaman, televizyonu, bilgisayarı, ışıkları açık bırakıp uyuyakalabiliyorum.

canım istediğinde evde sigara içmeyi yasaklıyorum 1 ay içmiyorum ama şu an elimde sigarayla bu yazıyı yazabiliyorum.

yalnız yaşamayın, bir daha asla geri dönüşü olmuyor alışınca.

ya da yalnız yaşadığınızda ki gibi rahat edebileceğiniz insanlarla yaşayın, sürekli sizden bir şey bekleyenlerlerle değil.

tabi böyle bir şey mümkünse.

özellikle benim gibi cehennemden kaçıp böyle bir hayata kavuştuysanız, bir daha asla evinizde adınızı bir şey yaptırmak için, bir şey istemek için seslenen bir insana daha dayanamazsınız.