dizinin iki sezonunu da uc-dort gunde izledim.

aman ya iste marjinal olmaya calisan tipik ergenleri anlatan dizi derken once bir guilty pleasure olarak begenmeye basladim. daha sonra filimin aslinda cocuklarin psikolojilerine dair cok net bir alt metni oldugunu farkettim. ozellikle ikinci sezonla bu durum daha da belirginmlesiyor. dizi aslinda ergen psikolojini uc orneklerle anlatan bir senaryoya sahip. fakat bunu cok yavas ve sezdirmeden yapiyorlar. o acidan cok basarili.

!---- spoiler ----!

bu psikolojik degisimin en belirgin ornegi james'in surekli alyssayi oldurmeyi dusunmesi fakat gercekten bir insani oldurunce aslinda piskopat olmadigini anlamasi bence. ikinci sezonda da farkediyoruz ki, james'in psikopat oldugunu dusunmesinin sebebi annesi intihar ederken durup izlemis olmasi. kendini suclu hissettigi icin duruma bir anlam yuklemeye calisiyor kendince.
alyssa acisindan da kafayi cinsellikle bozan asi kizimizin aslinda is ciddiye bindinde aslinda ne kadar hassas ve urkek oldugunu goruyoruz. gerek james'e nispet olsun diye buldugu cocukla mevzuyu yarida kesmesi, gerek de jamesleyken yasadigi saldiriyi geride birakamamasi bir tur kirilganlik gostergesi.
ayni sekilde cocuklarin surekli ebeveylerinden sikayet etmesi ve onlar tarafindan umursanmadiklarini dusunmeleri ve hatta bunu kafaya takmiyor gozukmeleri var. birinci sezonun son sahnesinde polis ailelerinin cok endiselendigini soyleyince heyecanlanmalari bunun boyle olmadigini gosteriyor. aslinda dikkat cekmeye calisan iki tane ergen cocuktan bahsediyoruz.
bir de aralarinda gelisen ask cok katiksiz bir hal aliyor zamanla.
bir de bonnie var tabi. alyssa'nin bonnie hakkindaki su sozleri beni cok yaraladi acikcasi "sevgi eksigi olan insanlarin sorunu da bu zaten, sevginin neye benzedigini bilmedikleri icin kolay kandirilabiliyorlar."

!---- spoiler ----!

devam eder mi bilmiyorum ama bekledigimden daha iyi ciktigi icin sanirim, izledigime gayet de memnun oldugum dizidir.