izledikten sonra beğenmeme ragmen ovgulerin abartılı oldugunu dusundudugm film. hatta izlerken yer yer beni rahatsız etti.

bir kere scarlet johansonn'in oyunculugu yer yer yapmacık duruyor. nuri bilge ceylan'ın bennu yildirimlar'a söylediği "sizi okulda cok kasiyorlar, her duyguyu cok abartarak oynuyorsunuz" minvalindeki cümleyi gordum. o avukata evlendikleri hikayayeyi anlatiken cok iticiydi, özellikle sonlara doğru kafesini tavuk gibi sallaması.

iki, bazı cekim acilarini beğenmedim, sanat filmi olsun diye mi yapmışlar nedir. sanki film bir yerde kesilmiş de o sanatcinin ayri bir tiradi girmiş gibi araya.

uc: hikaye tarafli ve bu açıdan realist. olayın bir kazanani yok gibi bitiyor. oysa bariz bir kazanan var ortada, filmde de bu acikca söyleniyor.

!---- spoiler ----!

nicole'un her istediginin olmasi ama charlie'nin kendine yeni bir hayat kurmak zorunda kalmasi cok rahatsiz etti beni. nicole cok tanidik bir karakter. oyunculugu sadece isiltisi icin istemiş, ici bos, herhangi bir entelektüel veya felsefi düşünceye dayanmayan tamamen heveslerinin pesinde giden bir genc kızken charlie'nin planlarına tabi olduğu icin kıymetli hale gelmiş ve bu süreçte, aslında bunun sayesinde kendini yetiştirmiş ve en basında tabi olduklara karaktere dönüşmüş, ve yine bu dönüşümden aldıkları gucle karşı tarafı kendisini kullanmakla suclayan, kısaca gozu sonradan açılan kadın tipi. bu tiplerin kazanmış olması beni rahatsız ediyor ama hakikaten de gercek hayatta da bu tipler kazanıyor.

!---- spoiler ----!

bu arada amerikan hukuk sisteminin acimasizligini ve tabir yerindeyse kapitalist hukuk anlayisini gizler önüne sermiş film. turkiye'de de avukatligin boyle oldugunu zannedenler var, cok şükür henuz degil.