türkiye'de kevin hakkında konuşmalıyız ismi ile 3 şubat 2012' de gösterime giren film.
yönetmenliğini lynne ramsay'ın yaptığı filmin oyunculuklarını ise, tilda swinton, john c. reilly, ezra miller paylaşıyor.
112 dakika uzunluğundaki film abd-ingiltere ortak yapımı psikolojik gerilim filmdir.

eva; annelik, evlilik gibi toplumsal rollerin özgürlüğünü kısıtlayacağını düşünen özgür ruhlu prestij sahibi bir seyahat yazarıdır.
valencia'da düzenlenen bir festivalde frankle tanışıp yaşadığı ilişki sonrasında hamile kalır. hamile kalınca el mahkum evlenir.
eva içinde bulunduğu hamilelikten ve hamilelik hormonlarının vücuduna yaptı etkiden nefret etmektedir. bu hormonların etkisi aslında onun bağımsızlığından ve özgürlüğünden uzaklaşmasının temsilidir.
bu sebeple eva yeni doğurduğu, kevin'in ağlamasını susturamamakta ve sütünü vermeyi reddetmektedir. oğlunun sesindense matkap sesini dinlemeyi daha huzurlu bulmaktadır.
kevin ise; doğduğu andan itibaren annesinin davranışlarını kendine ödetecektir. daha doğrusu başarısız bir anne olduğunu her fırsatta hatırlatacaktır. konuşma ve tuvalet eğitimini geç öğrenen kevin annesinin kendisine attığı topu geri bile yollamayacaktır. bütün bu davranışları kevin, annesine eziyet olsun diye yapmaktadır. başarısız bir anne olması sebebi ile annesini suçlamaktadır. artık eve, kevine ne zaman baksa kaybettiği özgürlüğünü hatırlayacaktır.
eva'nın yaptığı film afişi önünde oğlunu gören anne, oğlu ile bağ kurmaya çalışır. kevin ise annesinin yaptığı bu şovla dalga geçerek, küçümseyerek karşılık verir.
babasının 16 yaşına 3 gün kala aldığı ok ve yay ile annesi dışında herkesi öldüren kevin, annesini sevdiklerinden ayırarak onu cezalandırmıştır. annesi fakir bir semte taşınır. zenginliğini, saygınlığını, kevin hariç tüm ailesini kaybetmiştir.
artık eva, oğlunun davranışlarının sebebinin kendi davranışları olup olmadığını sorgulamaya başlayacaktır.
kevin ise annesinden biraz sevgi görmek isteyen bir çocuğun, ilgi için neler yapabileceğini gösteren bir çocuktur.
filmin sonundaki; “bildiğimi sanıyordum ama artık o kadar de emin değilim.'' repliği filmle ilgili her şeyi özetliyor gibi.
film doğumdan sonra, emme, ağlama gibi davranışların,aslında anneyle 'bağlanma duygusu' geliştirdiğini, bunlar olmadığı zaman çocuğun aslında anneye hiç bir zaman güven duymayacağını, tokatlayarak öğreten bir film. ben çok beğendim tavsiye ederim.