hayret ettim bugün başlığını göremeyince burada. bugün ölüm yıldönümüdür ayrıca. millet olarak insanları sadece öldükten hemen sonra ve de doğum-ölüm yıldönümlerinde anma huyumuz vardır, bilirsiniz. amma velakin benim için deniz gezmiş ayrıdır.

hangimiz bugün kalkıp ülkenin bağımsızlığını savunuyoruz, söyleyin. daha doğrusu savunabiliyoruz? baştakiyle aynı düşünceyi paylaşmamak bile suç. o gün de öyleydi bugün de öyle. kendi fikirleri ve idelleri uğruna ölümü göze aldı, biliyordu, 25 yaşında, kim bilir ilerde ne olacaktı, bu ülkeye ne kadar katkısı olacaktı, umursamadı. kaç kişi hürriyet, ülke ve millet sevgisi uğruna bütün hayatından vazgeçer bugün? paranın ve politikanın elinde dönen bir dünyada kaç kişi özgür bugün? özgürlük arayışını bırakmışız artık. kısacık gördüğümüz hayatı sadece kendi mutluluğumuza odaklanarak yaşıyoruz. kaç kişi vardır artık bizi düşünen? düşünenleri, sadece bizi değil, gerçekten düşünebilenleri hapislere attık, idama mahkum ettik. kahrolsun amerika dediği için vatanhainliğiyle suçlanmış. bizim askerlerimizi öldüren askerleri denize döktüğü için terörist olmuştur. avukatlarından niyazi ağırnaslı son görüşmesini şöyle anlatmış:

...son ziyaretimiz infazdan birkaç gün önce zeki oruç erel'lebirlikte olmuştu. hala bazı ümitlerin bulunduğundan, cumhurbaşkanı'nın vetosundan bahsettiğimizi gören deniz gezmiş, "yok ağabey," demişti, "bizim asılma kararımızı çok önceden vermişlerdi zaten, bunu hep söyledik. dileriz ki biz boş yere ölmüş olmayalım ve vatan satıcılarının oyunları anlaşılsın yoksul halkımızca. boşa ölmüş olursak işte o zaman yazık olur. "

boş yere ölmediniz demek isterdim. hala bugün aynı düşünceleri taşıyan insanlar var. ama halk hala yoksul, vatan çoktan satıldı, satıcıların oyunlarına gelenlerse gözlerini açmamakta ısrarcı. kimse ama kimse istemiyor, bilinçlenmek, okumak, öğrenmek..