bu başlığa yazılan her girdiyi okudum.
1915 olaylarının tartışıldığı her mecra gibi (arkadaş ortamı, aile, üniversiteler, televizyon açık oturumları, hatta çoğu akademik çalışma vb.) burada da çoğunlukla yanlış bir metotla tartışıldığını gördüm maalesef. etnik, dini, kültürel hiçbir kimliğine yaslanmadan, yalnızca tarihi bir olgu olarak tartışabilen çok az kişiye rastladım. genelde ya herhangi bir referansa ihtiyaç duymadan kendini tanımladığı politik kimlikle örülen soykırım savunusu ya da soykırım fikrinin oluşturacağı utancı taşıyamayacağı için kulaklarını elleriyle kapayıp reddetme davranışı. her ikisi de çocuksu.

merak ediyorum gökyüzünde bir portal açılsa ve diyelim ki bunun bir soykırım olduğunu açık seçik görebilsek türklerin yüzde kaçı bununla yüzleşebilir, kabul, özür ve bedel ödeme yürekliliğini gösterebilir. mesela diyorum bakın. "atalarıma kefil olamam, bir soykırım yaşanmış da olabilir yaşanmamış da olabilir, incelemek gerek" gibi objektif bir yerde durabiliyor muyuz yoksa çeşitli sebeplerle bunu reddetmeye güdüleniyor muyuz. yaşandı veya yaşanmadı gibi bir yargıyı uzun uzun tartışmanın yeri bir sözlük değil belki, ama bu konudaki kanımızdan önce yaklaşımımızı, tutumumuzu düşünelim derim. naçizane.