dün gece durduk yere bana kalp krizi geçirttirdi. akşam olunca kafeste kıpır kıpır olduğundan gezinsin diye salarım bunu yere. bir süre sonra ses gelmeyince orayı ara burayı ara derken baktım yok. sonra son anda pencere aklıma geldi bir baktım bu çıkmış camdan dış mermerlerde bakınıyor. ulaşamadığımdan gel kızım der demez şimşek gibi fırladı gitti şerefsiz. ev de 9. katta bir site, sağ tarafa doğru 4 daire boyunca koşabiliyor. camın önüne yiyecek falan koydum gelsin diye ama yaklaşmıyor ki görsün. bir yandan da camdan bakmak için çıkıyorsun fare, kendi kendime gülüyorum. 15 dk sonra üşüdü herhalde çıkacak yer arıyor aşağıya falan da bakmaya başladı. ben huyunu biliyorum masaya falan koyduğumda da böyle yapar gidilebilecek her yere gider çıkış yoksa atlar. ben artık atlarsa belki ölmez diye (aşağısı çim) aşağıya koşturmaya hazırlanıyorken geliverdi elime. az daha dövücektim o seviçle.

özet: salmayın bu piçleri ninja gibiler.