küçükken milliyet yayınlarının mavi ciltli, şömiz kapaklı çocuk kitapları serisinden olanı okumuştum. nitekim kapak fotoğrafı olarak da o baskının fotoğrafını seçtim. sonrasında farklı yayınevleri tarafından tekrar tekrar baskıları yapılmış.
kentin sokaklarında yardımcı köpeği ile birlikte gezerek akordiyon çalan kör bir adam. repertuarı değişkenlik gösterse de hep aynı şarkıyla bitiriyor çaldıklarını. zaman zaman yolunun düştüğü bir mahallede yaşayan bir grup afacan meraklanıyor bu tekrarlanan şarkıyı duydukça. kör çalgıcının gizemini çözme çabalarından son derece eğlendirici bir çocuk romanı çıkıyor.

kitabın yazarı Jean-Marie-Edmond Sabran bir polisiye yazarı. çocuklar için yazdığı kitaplarda ise paul berna namı müstearını kullanıyor. ve şöhreti çocuk romanlarıyla yakalıyor. amerika ve ingiltere'de de popüler oluyor kitaplar. yazdığı bir dizi kitaptan çok azı türkçeye çevrilmiş anladığım kadarıyla. sokak çalgıcısından başka bir de başsız at var.1955 yılında yazdığı başsız at 1963 yılında disnes stüdyoları tarafından sinemaya da uyarlanmış. https://www.imdb.com/title/tt0057157/

kitaptan, yazarından bahsettik. bir de genel anlamıyla sokak çalgıcıları var. bunlar da iyice bir terör unsuru haline geldi. sokak çalgıcısı dediğin alır enstrumanını gezer, çalar, bahşiş toplar. son yıllarda bir ses tesisatı icat ettiler. dıptıslı modifiye şahin gibi geziyor hepsi. vapurlarda, metrolarda, caddelerde her yerdeler. sistemde kullandıkları pavyon işi eko ve aşırı yüksek volüm yüzünden çok rahatsız edici olmaya başladı sokak çalgıcıları. kaldırım değiştirmek, vapurda başka salona geçmek de kar etmiyor. kendilerinden kaçış yok. işsiz insanım, bir yerden bir yere giderken acelem yok. o ses sistemini kullanmasalar durur dinlerim, alkışlarım, üç beş bir şey de bırakırım. çıkardıkları kötü seslerle insanları rahatsız ediyorlar, ben de uzak duruyorum.