neredeyse herkesin sandık başına gittiğinde yaşadığı sıkıntıya dair biraz olsun fikir vermesi açısından, zamanında abdi ipekçi'nin yaşar kemal ile yaptığı röportajdan yapacağım alıntıyı okumanızı tavsiye ederim.

ipekçi — son olarak bir soru sorayım yaşar. genel olarak tartışması yapılan bir sorun var. sosyalist bir iktidarın kurulması şiddet yoluyla mı olmalıdır, oy yoluyla mı olmalıdır? bu tabii çok şematik bir...

yaşar kemal — birikim yoluyla olmalıdır. şimdi şudur; bizim türkiyedeki birtakım sosyalistlerin de hataları bu. kimisi diyor ki, ben oyla gelirim. elbette en güzel şey, en makbul şey, proletaryanın halkın oyu ile iktidara gelmesidir. bundan daha ideal bir şey düşünülemez. yalnız ben ille de oyla gelirim diye kaideler koymak yanlıştır, sosyalizme karşıdır. ben ille şiddet yoluyla gelirim demek de sosyalist düşünceye karşıt olmak demektir. kaide konamaz. ille ben gerilla yoluyla gelirim, dağdan inerim, ankarayı işgal ederim, yanlış bir düşüncedir. marksizme karşıdır. o zaman nedir? o zaman birikim sağlayacağım ben. işçi, emekçi bilinçlenecek ve örgütlenecek. örgütlendiği zaman oyla gelir, oyla gelemezse öyle bir koşul doğar ki, öyle gelir. belki de helikopterle gelir!
şimdi arkadaş, edebiyata gelince; biraz evvel dedim ki, bizim işimiz kendi özüne kavuşturmak insanoğlunu. ha, edebiyatın bunda büyük büyük faydası vardır. mesela ben türk aydınlarından çoğunun iyi niyetine rağmen sosyalizme yardımcı olacağına inanmıyorum. 200 yıldır türk aydını batının maymunluğunu yapmıştır. taklit etmiştir batıyı... maymun, yaratıcı değildir. insana benzer ama, yaratıcı değildir. türk burjuva aydınları da 200 yıldır batının maymunluğunu yaptığı için 200 yıl insana bir yardımı olmamıştır.