gerçekten başarılı bir film. amy dunne karakterini oynayan, rosemund pike bir yandan güzelliğiyle etkilerken, bir yandan insanı film boyunca germeyi başarmış.
!---- spoiler ----!

filmi iki farklı bölümde incelemek daha mantıklı olabilir. ilk bölümde amy'e hak verip, onunla empati kurmamız hatta ona hayranlık duymamız sağlanır. tıpkı "amazing amy"de ve amy'nin kaçış planında olduğu gibi. yani bir bakıma filmde amerikan halkına yapılan "rüya kız" pazarlaması filmin izleyicisine de yapılmış.

ikinci bölümde ise film şekil değiştirdi ve amy'nin nasıl bir sosyopat olduğu (başından beri hafif hafif hissediliyordu aslında.) ortaya çıkmış oldu.

şimdi filmin bu dönüm noktasından sonra haklı olarak hafif bir hayal kırıklığı oluşabilir. zira amy'nin hayatta olduğunu ve yaptığı planları öğrendikten sonra izleyicinin kafasında onlarca farklı ihtimal dolaşmaya başladı. fakat amy'nin parasını çaldırıp psikopat aşığından faydalanması, (burada sorun yok, amy'den beklenecek bir hareket.) bir de üstüne nick'in tv programındaki konuşmasına şahit olup etkilenmesi, filmin beklentilerin bir hayli altında bir finale ilerlemesine neden olmuş. bu kadar üst düzey bir ruh hastasının 5 dakikalık bir konuşmadan etkilenip planından ödün vermesi beni ciddi anlamda hayal kırıklığına uğrattı.

tabii tüm bunları geçersek finale doğru göze çarpan birkaç mantık hatası da var. mesela amy'nin adam öldürüp bu kadar kolay sıyrılmaması gerekirdi. en azından ağır bir sorgu sahnesini aradı izleyicinin gözleri. bir diğeri de amy, sözde günlerce insanlık dışı muamele görüp, tecavüz edilmesine rağmen tutuklu kaldığı evden kaçmayı başarmış ve polis, ambulans veya tanıdığı herhangi birini arayıp yardım istemeye hiç ihtiyaç duymadan onca yolu rahmetli aşığının jaguar'ıyla katetmeyi tercih etmesi ve buna şaşıran bir insan evladının da çıkmamasıdır.

neyse biraz daha eleştirirsem filmi beğenmediğim düşünülebilir. her şeye rağmen başından sonuna kadar gerilimi üst düzeyde tutabilen bir film olmuş.
!---- spoiler ----!