insanlığa dair yitirdiğimiz inanca rağmen, insanın değişebileceğine inanan naif bir yaşar kemal romanı kuşlar da gitti. florya düzlüğünde kuşları avlayıp cami önlerinde azat buzat beni cennet kapısında gözet diye satan semih, hayri ve uzun süleyman'ın hayatla, mahmut abi'ninse insanlıkla ve insanlığı canlandırmaya çalışma hikayesi. bir zamanlar iyi bir geçim kaynağı olan bu iş, insanlar artık sadece kendi karanlıklarına gömüldüğünden para getirmez olmuştur. bundan başka iş bilmeyen üç arkadaş zorlanınca yardımlarına mahmut abi gelir. ama onun amacı onlara yardım etmekten cok insanlığı kurtarmaktır. insanların kuşları özgür bırakarak yüreklerinin iyileşeceğine inanacak kadar umutludur.belki de kitaptaki gibi " mahmudun yüzü bir sevinç ışığında şakıdı. insanlık belki mahmudun bu ağız dolusu gülüşünde, bu yürek dolusu sevincindedir, kim bilir, belki.."