kitap agathon'un evindeki kutlamada sokrates ve dönemin diğer bilginlerinnin, aşk hakkındaki övgülerini ve fikirlerini anlatmasından oluşmaktadır. genel olarak aşkın insanda ne güzel değişiklikler yapacağına dair övgüler var. phaedros; "tanrıların hiçbir şeye ihtiyacı yoktur,aşk bir ihtiyaçtır eğer eros aşık olabiliyorsa tanrı değildir ama insan da değildir, tanrıyla insan arasında bir varlıktır ve insanlar aşık olduğunda tanrısallaşır" diyor. pausanias da aşkın yüksek ve aşağı aşk olmak üzere ikiye ayrıldığını söyler.aşağı aşkın objesi her iki cins de olabilir her durumda amacı beden ve şehvettir. yüksek(hakiki) aşk cinsel arzulara dayanan bu aşkın tersine beden yerine ruha yönelir, seven ve sevilenin manevi yönden bilgi, mana ve değer bakımından yücelmesine hizmet eder. bu yüksek aşk bedene değil bilgiye önem verdiğinden ve toplumun eğitimli kısmı erkekler olduğundan genellikle bilgili hoca-genç öğrenci arasındaki homoseksüel bir ilişkidir. bu ilişki halk arasında onaylanmasa da yüksek zümrede son derece normal karşılanıyor.
kitabın son kısımları da sonradan sarhoş halde gelen alkibiades yüksek rütbeli bir komutandır ve sokrates'e aşıktır. o konuşmasını sokrates'e övgülere ayırır ve sokrates ile olan aşk anılarını anlatır. ancak sokrates'i onun gibi gençlere önce aşık gibi davranıp sonrada kendini geri çekip aşık iken sevilen konumuna çekmesinden şikayet eder ve kıskanır. şölende de agathon ile sokrates arasına oturarak "sokrates hep güzel delikanlıların yanına oturmak için bahane bulur" diyerek kıskançlığını belli eder. sonra sabaha kadar şarap içip sohbet ederler.