varoluş acıları tetikler uzaklara gitme arzusunu. nefes alamaz gibi olursun. karanlık labirentlerde yolunu kaybedersin. kör kuyular, dipsiz uçurumlar göz kırpar. gitmenin türlü yolları vardır çünkü. bu haldeyken aslında gidilemez de. gidilse de bir işe yaramaz. hep kavafis'i anımsarım böyle zamanlarda.

"yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
bu şehir arkandan gelecektir.
sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
aynı mahallede kocayacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
başka bir şey umma-
ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir bütün yeryüzünü de."