beni kitap okumaya şevk eden, çok saygı duyduğum muhteşem yazar.
kitaplarını yazarken araştırma sürecini nasıl yapıyor çok merak ediyorum açıkçası. romanlarının içerisinde ufak ufak bilgi parçacıkları görüyorsunuz. bunlar birikiyor. sonra bir farkediyorsunuz ki bu ufak bilgi kırıntılarıyla oluşturulmuş bu romanın havası.

klasik bir polisiye romanı olan kızıl nehirler ile başlamıştım kendisine. pek çok kişi çok beğenmez, sıradan der kızıl nehiler'e. ama ben daha o zamanlar adam akıllı kitap okumamış biri olarak çok etkilenmiştim. cinayet sahnesinin anlatımından, katilin peşinden gidilmesinden, hiç tahmin edilmeyen gelişmelerden... tam olarak baş döndürücü bir dünyaydı.

hemen diğer kitaplarını araştırdım, okudum.

koloni, karakterleri en sıcak olan romandı. kurgu güzeldi.

şeytan yemini kasvetli, gerilimli.

siyah kan, en dobra polisiye romanıdır bana göre. katilin ağzından anlatılışı falan efsaneydi.

ölü ruhlar ormanı'nı hangi kafayla okumuşum acaba çünkü pek detay gelmiyor aklıma. güzeldi.

ve gelelim sisle gelen yolcu'ya. açıkçası kitap ismini "görünce bu ne lan" demiştim. ama bu yazarın bu kadar uzun bir kitabını okuyacak olmanın heyecanı vardı içimde. kitabın kurgusu o kadar komplikeydi ki, grange kitaplarında daha önce olmamış bir şekilde kitabı bitirdiğimde "oh be" demiştim. bu bir şikayet değildi. bütün parçaların birleşmesindeki zevk, yazarın hayal gücünü daha iyi görmüş olmak, roman karakterlerini anlamış olmak gibi pek çok şeyin çok güzel bir şekilde birleşmiş olmasındandı.