mutlaka size de oluyordur. bir kitabın daha ilk sayfalarında çok güzel bir kitabı okumaya başladığınızı anlarsınız ve içinizi bir mutluluk kaplar. ilk defa bir kitabı çabuk bitmesin diye yavaş yavaş okudum.

fransa' da çoğunluğunu ötekilerin oluşturduğu mahallede yahudi bir kadınla yaşayan momo'nun hikayesi. onca yoksulluğa, acıya, açlığa rağmen buruk bir gülümsemeyle okunuyor. hayat o kadar erken öğretmiş ki her şeyi momo'ya, bu yaşta bir çocuğun etrafında olup bitenleri bir filozof edasıyla değerlendirmesini doğal karşılıyorsunuz.

eğer holden caulfield'ı, alper kamu'yu ve emrah serbes'in erken kaybeden çocuklarını sevdiyseniz momo'yu da çok seveceksiniz. o kadar güzel cümleler kurar ki momo, hangisinin altını çizeceğine karar veremiyorsunuz

!---- spoiler ----!

"bana hep garip gelen, gözyaşların doğmadan önce programlanmış olmasıdır. bu demektir ki ağlayacağımız önceden saptanmış. bunu hiç düşündünüz mü? kendine saygısı olan hiçbir yaratıcı yapmaz bunu."

!---- spoiler ----!