kitap okuma isteğinin öncelikle içten gelmesi gerekir.

önceleri roman okurdum sürekli, bir ara şiire merak saldım.
sonra bana bilgi gerek bilgi dedim ve siyaset, politika, uluslararası ilişkiler vb. elime ne geçirdiysem gömüldüm.
ardından baktım ki kalıcı olması için daha özet bilgiler okumalıyım derleme makalelerin yer aldığı (afedersin) kafam kadar kitaplar okudum.
şimdi beynimin yorulduğunu hissettim, orta ağırlıktaki romanlarla devam ediyorum.
felsefe için hala hazır hissedemedim kendimi mesela. ansiklopedik bilgiden ötesi korkutuyor.

demem o ki; öncelikle kitap okumak isteyecek insan. sonra ne okumak istediğini bilecek.
zorla yapılacak bir iş değil bence. 'bence'
ya uykun gelir ya da dalar gidersin kitabın sayfalarında ilerlerken.

başlarda alışmaya çalışırken belki bir süreliğine günlük şu kadar saat/sayfa okuyayım diye hedefler koyarak kasabilir insan kendini.
ama olmuyorsa da olmuyordur.
her şey kitap değil ya.

'kitap' şu an çevremi öyle sardı ki, herhangi bir şeyle uğraşmadığım vakitler elimde kitap olmadığı zaman sanki hayatımın o dakikalarını boşa geçiriyormuş gibi hissediyorum.
bu arada öyle çocukluktan falan kazanmadım bu alışkanlığı. lise yıllarının ortasında başladım.

bir de şunu eklemek gerekir kanatimce. yaşınız bu alışkanlığı kazanmak için geçkinse (25 üzeri mesela) okuma alışkanlığı kazanacağım diye pat diye dünya klasiklerinden dalmayın olaya. ufak ufak başlayın, dikkatinizi çeken ya da ilgi alanınıza giren şeylere bakın. şayet içinizde istek varsa akarsınız o yolda.