"onlarla konuşmuyordum, çünkü onlarla konuşamıyordum. giyimleri başkaydı, konuşmaları başkaydı. onlar gibi konuşmaya çalışıyordum. mesela terziye gidip, onlar gibi pantolon diktirmeye falan başlamıştım. terzinin yaptırdığı pantolonların üzerime uymadığını görüyordum. onlara yakışıyordu, ama bana yakışmıyordu. bir kız vardı bizim okulda, herkesin bir ilkokul aşkı vardır, çocukluk aşkı. bir gün gittim dedim ki: 'biraz seninle konuşak beş dakika ya, kaçıyorsun hep, iki laf edek', bana dedi ki: 'rica ederim' dedi. öyle bir ağrıma gitti ki ya: 'asıl bende sana rica ederim' dedim... ben o zamanlar 'rica ederim'in anlamını bilmiyordum, onu bir küfür gibi zannettim yani biliyor musun..."