benim için genelde anneanne evinde geçen bayramdır. bayramın birinci günü uyanıp sırıta sırıta su içmeye mutfağa gidilir, doğranan salatalıklardan ağza atılır. erken uyanan genelde yakındaki fırına simit almaya yollanır. kahvaltının en güzel yerinde her sene gelen belli kişiler bayramlaşmaya gelir. en kalabalık grup akşam dokuz sıralarında gelir gece yarılarına kadar otururdu. biz büyüdük ve kirlendi dünya hesabı artık o ritüel de ortadan kalktı. anneannenin kapısı eskisi kadar çalınmaz oldu.

nerede o eski bayramlar klişesini döndürmek için söylemiyorum ama eskiden bizim aile için bayramlar daha güzeldi. ailemiz tamdı bir kere her ne kadar istemesek de babaanne evi diye bir olguyla yüzleşmek zorundaydık. şimdi sırf onun hatrı için o eve gittiğimiz insan yok. keşke aramızda olsaydı biz de bize ölüm gibi gelen o eve gitseydik yeter ki o bizim başımızda olsaydı.