ergenliğimin ilk yılları, müzik zevkim yeni yeni oturuyor. körfeze bakan bir tepedeki çimenlikte arkadaşlarla uzanmışız bireysel olarak ilk gençlik hayalleri kuruyoruz...

yaşı benden büyük, müzik zevki de yeni yeni yerleşmiş bir arkadaşım o zamanın modası olacak disc-man'inde bir şarkı ayarladı bir dinle çok seversin dedi.

dinledim. o manzaraya, o an'a o kadar yakışan bir müzikti ki..
ingilizce hala bir tabu tabi o zamanlar bende. sözleri zerre anlamadım. ama şarkının bendeki etkisini yıllarca unutmadım.

sonra hayat içinde o arkadaşımı kaybettim, grubun adını, şarkının adını unuttum. depeche mode nereden bileyim o zamanlar... sözlerini zaten bilmiyordum. müziğini ise yalnızca içimden mırıldanabiliyordum ki bu şarkıyı bulmam için yeterli değildi. yıllarca aklımda kaldı şarkı böylece..

sonra bir gün; bilgisayarım ordan burdan topladığım yüzlerce şarkıyı karışık olarak çalarken diş fırçalıyordum ve birden enjoy the silence müziği başladı. elimde diş fırçam, ağzımdan köpükler saçarak bulduuuummm bulduuuuum diye bağırarak içeri koştum. ^:eureka!^ ekrana bakınca grubun-şarkının adını öğrenebildim. köpüklü ağzımda dev dev sırıttım.
o zamandan beri de telefonumdan-mp3 çalarımdan bilgisayarımdan ve online playlistlerimden eksik etmiyorum...

neyse çok konuştum...

"words are very unnecessary, they can only do harm"