en etkili açılış cümlelerinden birisine sahip roman. " doksanımcı yaşımda, kendime bakire bir yeniyetmeyle çılgınca bir aşk gecesi armağan etmek istedim. "

doksan yaşına kadar hiç bir zaman para vermeden seks yapmamış , aşık olmamış , hayatını sürekli bir düzen içerisinde geçiren , köşe yazarı , klasik müzik hayranı bir kahramana sahibiz. eski müşterisi olduğu mama tarafından kendisine ayarlanan 14 yaşında ki bakire ile hiçbir zaman birlikte olamıyor. doksan yaşında ilk defa aşık oluyor. aşk ve seks için şöyle bir yorumda bulunuyor " seks, insanın aşkı bulamadığında elinde kalan bir tesellidir"

doksan yaşında aşk ile tanışan kahramanımız'ın hayatı birden değişiyor , kendisini yeniden ortaokul yaşlarında hissetmeye başlıyor. giyiminden kuşamına , dinlediği müziklerden evinin bakımına kadar pek çok şeyde yenilik yapıyor. ne olursa olsun yinede 90 yaşında , kendisini nasıl hissederse hissetsin , neler yaparsa yapsın yaşını değiştiremiyor. " sorun şu ki , insan öyle olduğunu kendi içinden hissetmiyor , ama dışarıdan bakınca herkes bunu görüyor "

ömrünün sonuna yaklaştıkça hayatın belli dönemlerini düşünmeye başlıyor. " ellili yıllarım belirleyici olmuştu, çünkü neredeyse herkesin benden genç olduğunun bilincine varmıştım. altmışlı yıllarım, yanılmak için artık vaktimin kalmadığı kuşkusuyla en yoğun geçenler oldu. yetmişler, belki de son yıllarım olabileceği düşüncesiyle korkutucuydu. "

doksan küsür sayfaya bu kadar çok düşünce ve düşünme sığdırması gerçekten harika. yaşlılık , aşk , ahlak , hayat pek çok sıradan kavramı yeniden düşünmeme sevk etti beni.