bağımlılık yaratan oyundur.

7 sene önce dota 1 oynayarak başlamıştım yola, birçok bug vardı ama bunları bile bile yine de oynatıyordu kendisini. ilk bir senem çok komik geçmişti, öğreten biri olmadığı için her heroya aynı itemlardan alıyordum falan. ikinci senemde işi ciddiyete dökmüştüm çünkü yavaş yavaş bir takımım oluyordu, zevk alıyordum bu oyunu oynarken. üçüncü senemde neredeyse tüm heroları detayına kadar öğrenmiştim, artık günde iki öğün oynamazsam özlediğim bir oyun haline gelmişti dota. dördüncü senemde garena platformu üzerinden oynamaya başlamıştık takımımla ve ciddi anlamda güzel oynuyorduk. birçok insanla da tanıştım dota sayesinde, takımımız eksik olduğunda yanımızda olanları da benimsedik zamanla.

bir gün dota 2'nin çıkacağını öğrendik. hiçbir oyuncu bağımlısı olduğu oyunun değişmesini istemez, biz de istememiştik. garena'da oynamaya devam ettik ve dota 2 çıktığında da garena'yı terk etmemeye sözleştik. aradan birkaç ay geçti ve garena çöktü, girilmiyordu dota 1'e artık, yetim kalmıştık! takımımız o gün dağıldı, biri lol'e başladı, biri evlilik işlerine karıştı, biri de çin'e gitti ve bir daha sesini duyamaz olduk. ^:wepla ve eurobattle çok kolay geliyordu bu arada^

o koca takımdan sadece bir kişiyle ilişkim hiç kopmadı, sınıf arkadaşımdı zaten zamanında da. bir sene boyunca inadına dota 2'ye geçmedik çünkü o garena'nın katiliydi bizim için. bir sene dota oynamadım ama rüyama bile giriyordu oyun. kendimi minecraft ile, vice city ile oyaladım o bir sene boyunca. nostaljik oyunları seviyorum anlayacağınız.

o arkadaşımla bir yaz oturduk ve artık sözümüzü bozmanın zamanının geldiğini söyledik çünkü dota, eksikliğinde inanılmaz bir özlem yaratıyordu. dota 2'ye o akşam başladık, pek bir şey değişmemişti, grafikler başta abartılı gelmişti lakin sonrasında buna hemen alışmıştık. skillerin değişmesi bizi epey zorlamıştı çünkü zaten bildiğimiz karakterler aynı görünümde başka şeylere dönüşmüştü, bu hiç hoşuma gitmemişti. yine de devam ettik ve yine iki kişi daha bulmayı başardık takım kurabilmek için, dört kişi yolumuza devam ediyoruz ama dota 1'deki kadar profesyonel bir kadro oluşturamadık. her gün bir kez oynarım dota 2'yi, oynamazsam içimde kalıyor çünkü.

benim en tatlı bağımlılığım oldu dota, onu da böyle sevdim.