mephisto goethe’nin faust adlı eserindeki şeytanı simgeleyen ya da temsil eden teatral karakterdir. kitapta faust’tan daha baskın olmasıyla dikkat çeker.özellikle dinlerdeki dayatılan şeytan kavramının belirgin özellikleri görülmez.mesela mephisto tanrıya baş kaldırıp, onun gücünü sorgulamak yerine insanoğlunun acizliği üzerine yoğunlaşır. onunla dalga geçerek eğlenir, şapşallıklarını her defasında kanıtlar.insanınların basitlikten öteye gidemediğini söyleyerek onlara acır.

mephisto faust’ un defni sırasında içindeki gizli sevgiyi şu sözlerle dile getiriyor(tutku yayınevinin bastığı kitapta geçiyor):

‘’başım, göğsüm ve her yeri yanıyor. meğer bu şeytandan da üstün bir unsurmuş! cehennem ateşinden daha berbatmış. demek ki, mutsuz aşıklar, siz onun için büyük bir korkuyla inliyor ve hakaret gördüğünüz halde boyunlarınızı bükerek sevginizi arıyorsunuz.

artık bana da birşeyler oluyor! acaba başımı o tarafa çevirten şey nedir? ben onunla and içtiğimiz bir sabah vaktinde değil miyim? bu bakış bana eskiden o kadar düşmanca ve sert geliyordu ki… acaba içimi yabancı bir varlık mı kapladı? şu pek güzel yavruları zevkle seyrediyorum. onları lanetlemekten beni alıkoyan şey nedir? eğer ben de aklımı oynatırsam, bundan sonra kim kime deli diyebilir? ama eskiden nefret ettiğim bu yaramazlar, bana da pek sevimli görünüyor.

ey güzel çocuklar, bana lusifer in soyundan olduğunuzu söyleyin! ne kadar güzelsiniz. içimden sizi öpmek geliyor. galiba tam vaktinde geliyorsunuz. sizi gördüğüm için içimde büyük bir huzur var.her bakışımda sizi daha güzel buluyorum. ne olur biraz yaklaşın!’’