hayatın insanoğluna çizdiği hat üzerinde acılar bir barikat gibidir. her insan bu barikatlarda az veya çok bekleme yapar. ve tüm acıların üzerinde bir örtü gibi duran acı, aşk acısıdır. çünkü toplumda kabul gören bir acıdır! her acının üstü bu acı ile örtülü... aman ha örtüyü çekiştirip, acıları aşikar kılmayın! çünkü örtünün altında bir enkaz duruyor. gidenler, ezip geçenler, kazık atanlar, ölüler ve diriyken ölü sayılanlar, kayıplar, hesaplar, kitaplar, din, inanç ve hurafeler, hayat felsefesine dönüşmüş hüzün alametleri... vs. işte aşk acısı çoğu zaman kamuflaj!