sessiz sinema döneminin hemen ertesinde 1932 yapımı filmin içinde anlatılan acıklı hikaye dışında filmin başına gelenler açısından kendisinin de acıklı bir hikayesi var.

o dönem için büyük bir cesaret ve cüretkarca çekilen film daha ilk gösteriminde seyircilerin tepkisine uğramış, salon terk edilmiş, eleştirmenler tarafından da yerden yere vurulmuş, stüdyo 90 dakikalık filmin bir kısmını kesmiş bu da yetmemiş, sonrasında da tozlu raflara kaldırmış. orada 30 yıla yakın bekledikten sonra bir sinemasever tarafından keşfedilip filmin üniversiteler, sinema müzeleri ve hatta andy warhol’un factory’sindeki peş peşe gösterimleri filmin “kült” statüsüne erişmesine yol açmış. bu gösterileri, 1961’de new york sinemalarında ve 1962’de cannes film festivalindeki gösterimler izlemiş. ne yazıktır ki kesilip çıkartılan sahneler bulunamadan 60 dakikalık kısmıyla.

bir acı hikaye de yönetmen tod browning'in. bu film kariyerinin sonu olmuştur. freaks'i çektikten sonra hiçbir stüdyo bir daha onunla çalışmak istememiş 1939'a kadar dört film daha çekmiş ama baskılara dayanamayarak emekli olmuştur. 1962'deki ölümüne değin yirmi üç sene yönetmenlik yapmamıştır.

peki bu filmde ne yapmış da tod browning bu kadar tepki görmüş?

fiziksel deformasyona uğramış ve bu haliyle sirklerde kullanılan ve insanların merakla görmeye gittiği ucubeleri tüm trajedileriyle beyaz perdeye taşımıştır. filmde bu sirklerde gösteriye çıkarılan gerçek ucubeler kullanılmış. o güne kadar hep güzel karakterlerin yer aldığı filmlere alışık insanları bu rahatsız etmiş. sadece fizikleri farklı diye sirklerde freak show diye bilinen gösteriler, onların bu özelliklerini kullanarak para kazanmak ve bunu izlemeye gitmek rahatsız etmiyor, bu insanların bir filmde kendi hayatlarını oynamaları rahatsız ediyor.

hollywood’un dayattığı güzellik anlayışını yerle bir eden filmde yüzyıllar boyunca yaşanan tüm felaketlerin sebebi olduğu düşünülen, doğumsal kusurları yüzünden dışlanan insanlar ve onların gerçek hayatları ve dramlarını izlerken kendinden olmayanı, ‘’ötekileri’’ hor gören, aşağılayan ‘’normal’’ insandan da utanç duymamıza sebep oluyor film.

toplumsal ayrımlamaya (michel foucault) tabi kılınıp çeşitli alıkoyma ve kontrol mekanizmaları aracılığıyla kamusal alandan bütünüyle dışlanıp, toplumun ortak yaşam alanlarında yer almaması gereken ötekilerin (ucubeler, deliler, sapıklar, vs.) de insan olduğu ve bir dünyasının olduğunu çok erken söyleyen freaks, bugünkü “kült” konumunu kazanmasının da ne kadar anlamlı olduğunu kanıtlıyor.

sinema tarihinin en unutulmaz intikam sahnesini içeriyor.