fikir sahibi olmak tehlikeli midir? tam bilemedim. fikirleri hayatı etkilediği için tehlikelidir diyebilirim belki veya diyemem. benim asıl düşündüğüm nokta bazı fikirleri ısrarla savunmak.

aslında fikir başlığına yazacaktım buradakileri ama öyle bir başlık yoktu. ben de hangi kategoriye gireceğine emin olamadığım için en iyisi hiç açmayayım dedim.

şimdi yaşadığım bu kısa hayatta^:burada genç olduğumdan bahsediyorum^ edindiğim fikirlerin, üstünden zaman geçtiğinde ne kadar da saçma olduğunu gördüm.

genelde bir şey görüyorum veya okuyorum, sonra kafam acayip karışıyor. bu durumda kafamın içini hayal ettiğimde, hayal edebildiğim tek şey karanlık oluyor. daha sonra birden kafamın içinde ampul yandığını hissediyorum. böyle kesin bir sonuca ulaşmışım gibi geliyor. bu aşamadayken ulaştığım bu sonuç üzerine konuşuyorum, bunu savunuyorum, tartışıyorum.

sonra bakıyorum ki, benim ampul kısa devre yapmış. o savunduğum şey acayip saçmaymış aslında. onun yerine daha mantıklısı varmış, ben görememişim. sonra aynı döngüye giriyorum. karışıklık, ampul, kısa devre...

bu sebeple özgüven de kalmıyor. aslında özgüvenle alakalı bir durum değil gibi... fikir savunmak saçma gelmeye başlıyor. ama bu da bir fikir mesela, ne yapacağımı şaşırıp hiçliğin ortasına düşüyorum.

şimdi bunları niye yazdım bilemiyorum. birkaç saattir sol frame'de olan bir başlık vardı. (bkz: hayatın güzel olduğunu düşünmek) hayatın güzel olduğunu düşünürüm, o sorun değil. ama bu kadar karışık olmasaydı keşke veya olmasaydı da olmazdı belki de. ne bileyim, iyice kafayı yemeden, "yolla" butonuna basayım bari.