akşam üzeri caddede yürürken kulağımda müzik bir taraftan kendi kendime mırıldanıyorum bir taraftan da o gün sırt çantası takmışım onun mutluluğu var üstümde.
(bkz: küçük şeylerden mutlu olmak) kahrolsun bağzı kadın çantaları.

neyse efendim ben etrafa aval aval bakarken fark ettim ki yol boyunca önümde bir aile var yürüyen ama o ana kadar hiç fark etmemişim. anne ve baba ortada iki küçük kızları da yanlarda birisi annesine birisi babasına sıkı sıkı sarılmış yürüyorlar ailecek.
kaldırım da ancak onlar kadar başka birisinin geçmesi ne mümkün. önce bi kız geldi arkalarına geçebilir miyim gibilerinden bi şeyler mırıldandı. yine çözülmediler hafiften yana kayıp yol verdiler. hani bi başka türlü olsa içimden kızıcam ama yok. çıkardım kulaklığı gülüşmelerini atışmalarını falan dinliyorum.
tam yanlarından geçerken kadınla göz göze geldik "çok tatlı görünüyorsunuz" deyiverdim. der demez bütün ailenin gözleri parladı birbirlerine bakıp gülümsediler teşekkür ettiler. uzaklaşırken hala gülme sesleri geliyordu. beraber çok mutlu yaşayın siz.