gözleri görmüyor diye çok alay ederlerdi youserlar. ip urgan satar geçimini öyle sağlardı. cüsseli yapısı ile çarşının bir köşesine oturur, rızkını beklerdi. beni ayak seslerimden tanır, yanına vardığımda doyulamaz sohbetini esirgemezdi. dışardan bakanlar ona "lan aliii" diye küçümseyerek seslenir, o ise ağızından tek bir kötü laf çıkarmadan tepkisiz yüzünü çevirirdi. gözleri görmemesine ve okula gitmemiş olmasına rağmen çok kültürlü ve bilgiliydi. anlattığımı unutmaz, üç dört ay sonra ki ziyaretimde muhakkak hatırlatır sorardı. ailesi akşamdan akşama eve götürmek için yanına gelir, ablasının koluna girer yola devam ederlerdi. bir keresinde düğün salonuna çocuk balonu satması için elinden tutmuş götürürlerken gördüm. akşamına ise almayı unutmuşlar, düğün bitmiş kapısında tek başına beklerken yakaladım. yine dertleştik, dertleştik derken o değil ben şikeyet ettim hayatımdan, yaşadıklarımdan.. çok zeki birisiydi ve iyi analiz yapardı. gündemi takip eder, hemen yanıbaşındaki kahvede olup bitenden haberi olurdu. ailesinin ona karşı davranışları, cüssesini kullanarak iş yaptırmaları, umursamaz tavırları ağırıma giderdi de bahsini açamazdım. geçen hafta yanındaydım sözlük, beni hemen tanıdı yine, yüksek lisansa başladın mı diye sordu, epey muhabbet ettik, çevresinde onunla alay edenlerin ise daha lisansın ne olduğundan haberleri yoktu. ertesi günlerde ise vefat haberini aldım. sabah uyandıklarında ailesi cansız, ağır ve yorgun bedeniyle karşılaşmışlar. onun adına sevineyim mi yoksa vefatı için üzüleyim mi bilemedim. şimdi o eğlenen, onu küçük ve hor gören insanların yüzlerine tükürmek istiyorum sözlük..