öncelikle meşhur kan sahneleri hakkında konuşmak istiyorum. normal şartlarda kana susamış biri değilim onu belirteyim. ancak söz konusu tarantino olunca kan! kan! kan! diye bekliyor insan. hele ki filmin ilk yarısına gelip, mekanın hala kana bulanmamış olmaması şaşırtmıştı beni. ikinci yarıda ise şükür doyduk yeteri kadar.

bu adamın filmindeki kan sahnelerinden rahatsız olanlar beni şaşırtıyor artık. film esnasında da ilk ölümde arka sıradakiler herkesi rahatsız etmek suretiyle büyük bir gürültüyle filmi terk etti mesela. diyalogların uzunluğuna oflayıp poflayanlar da cabası. açıkçası ben bu insanların tarantino'nun filmine geldiklerinin farkında olduklarını sanmıyorum. tanımıyorlar yani tarantino kimdir, ne yapar, ne eder. öyle bakmışlar yeni film var girmişler içeri. zira ben o uzun diyaloglardan çok keyif alıyor, kan sahnelerini ise koca bir gülümseme ve heyecanla izliyorum. film bir üç saat daha devam etse farkına bile varmazdım bence.

şu noktadan sonra artık kaç film oldu. ne pulp fiction kaldı ne kill bill serisi. hadi onları duymadın; bunun django'su var, reservoir dogs'u var, inglourious basterds'ı var. artık sevmiyorsanız sevmiyorsunuzdur arkadaşım tarantino'yu. yapacak bir şey yok. hala kalkıp gelip o kanlar neydi öyle ayy iğrenç falan demenin manası yok. sözüm meclisten dışarı.

filme gelirsek bana kalırsa çok keyifliydi. oyunculuklar ve aksana diyecek lafım yok zaten. django'dan sonra tarantino da bu western havasını sevmiş olacak ki, çıtayı epey yükseltmiş. tek olumsuz eleştirim, o fırtınada adamların şapkaları nasıl uçmadı hiç anlamadım.