sağlıklı olmak tüm organların sessizlik içinde çalışmasıdır, denir. bir organ hastalandığında onun farkına varırsınız. aile de böyledir işte. bir sorun yaşayana kadar ailede işlerin nasıl yürüdüğü ile ilgili kafa yormazsınız. ailenin sizin için ne ifade ettiğini sorgulamazsınız. bazen bunu ortaya çıkacak olanlardan hoşlanmayacağımızı hissettiğimiz için, bilinçli olarak, yapmayız. bazen önemsemediğimiz için, bazen düşünecek bir ailemiz olmadığı için yapmayız. ancak çok yoğun hissettiğim tek bir şey var aile mefhumu hakkında: bağlılık. bu coğrafyanın insanları olarak bizler; sahte mutluluklar, üzüntüler sergileyeceğimizi bilsek de asla aileden kopmayı göze almıyoruz. bu bizim için seçenekler listesinde bile yer almıyor. birbirlerimizin hayatlarını çok derinden etkilemesine izin veriyoruz. ailenin tanımı insan için günlük ruh haline, isteklerine, çıkarlarına bağlı olarak değişmiyor olmalı. işte o zaman sevgi ya da nefret gerçek olur.