önce ihsan oktay anar ile aziz nesin bir araya gelip yazsınlar beni.
anar doğum yıllarımda küçücük kasabamı anlatsın, nesin fikirlerimi yatırsın masaya. başımın içindeki tilkileri çıkarsın tuzaklarından.

yabancı bir roman olacaksam, gogol dayım ve orwell yazsın beni. anarşi patlak verecektir.
bir sabah uyandığımda bedenim olmasın örneğin, gogol'den dinleyelim bunu. burnu kaybolan kovalev gibi koşuşturuşumu anlatsın. orwell da bir elinde kalem, kurallara kafa atışımı döksün kağıda.

brecht de masada oturup direktif versin, "öyle değil o herif bir kere, o sözü demez, o yemeği yemez kardeşim!" diye. sonra kitap sonundaki aforizmalar için nietzche girsin kapıdan. desin ki "kalkın lan!" gürletsin salonu. (salonda yazılıyorum) "yarım insanlar! zayıfsınız!" desin nietzhce. bıyıkları vantilatörümüz olsun. tam sırada bağırmaya devam edip "üst insan"dan girmek üzereyken konuya, kitap bitiversin, benimle birlikte.