bizim evimiz kerpiç-ahşap karışımı bir şey, 2. katta salonun zemini de ahşap ve epey eski. ben çocukken babam gece çalışıp gündüz uyududuğundan, salonda dolaşırken tahtalar gıcırdayıp ses verecek, babamı uyandıracağım diye korkardım. kardeşim de dikkat etsin diye ses veren tahtaların köşelerine tebeşirle ufak işaretler koymuştum.

çocukluk günlerimden kalan, baba sevgisi içeren bir adet korku/endişe işte.