vahşi yaşam belgeseli izleyemiyorum. ne yapsam olmuyor işte. bildiğin taraf tutuyorum. behlülle bihterin aşkına hop oturup hop kalkan teyzeler gibi oluyorum. bir süre izlemeyi başarabilirsem bu sefer de histerik tripler içine giriyorum. sanki o aslan olacak daha demin güzelim ceylanı parçalamamış gibi, beş dakika sonra aç kaldı diye acıyıp "al ye şunu işte ye bak orda al pozisyonu atla işte" diye kendimden geçiyorum. sonra sanki sırf ben dedim diye gidip tavşanı yemiş gibi dertleniyorum. zaten ufacık şey neyine yetecekti sanki?
sağlığıma hiç iyi gelmiyor.