askerliğimi yaparken kız arkadaşıma yaptığım aklıma geldi.

gece nöbet sırasında sevgilimle konuşuyorum, bir yerden sonra tartışmaya başladık benim amacım konuyu fazla uzatmamak ama kendisi konuştukça konuşuyor artık başım ağrıdı. yediğim triplerin haddi hesabı kalmadı. ben telefonu çat diye kapadım. sonra telefonu tamamen kapattım. gece sabaha kadar nöbet tuttuğumuz için sabah temizlik yapar yatardık. kalkış saatimiz de öğle 2-3 civarı olurdu. tabi ben telefonu o saate kadar açmadım.
öğlen biraz erken uyandım saat 1-1:30 gibi telefonu açtım bir sürü mesaj arama olmuş. neyse buna mesaj attım.

- dün gece için aniden kapatmak zorunda kaldım pardon.

+ konuşmuyorum senle insan sevgilisinin suratına telefon kapatır mı ya.

- neler oldu bilmiyorsun tabi.

+ ne oldu ? aa dur tahmin edeyim komutan geldi ve telefonu kapatmak zorunda kaldın. (yersen)

- hayır bir anda silah sesleri gelmeye başladı. baskın alarmı verildi, çatışmaya başladık 2-3 saat boyunca sürdü çatışma. şimdi ancak elime alabildim telefonu.

+ aşkımmmm iyi misin peki. yaralanmadın ya. ?

- yok yok iyiyim ben gayet. neyse sonra konuşuruz. öptüm.

bazen yapmak zorunda kalıyordum ama ne yapayım boş dırdıra gelemiyorum. biraz korkutup değerimi bilmesi iyi oluyordu. askerden sonra onun yalanlarını öğrendikten sonra benim söylediklerim çocuk oyuncağı imiş onuda gördüm.