bir kaç yıl önce, içsel olarak kötüye giderken, insanların bana saygılarının kalmadığını fark ettim. bunun nedeni aptal rolünü oynamamdan ibaretti, basit bir adam olarak kendimi göstermek, özelimin sürekli gizli olması, asla gerçek kendimi koymadım insanlara karşı. maskeyi düzgün seçemeyince çorbaya döndü olay. bir süre sonra pek de insanların akmadığı bir adam olup çıktım. sonra hazır insanlardan soğumuşken istediğim gibi davranayıp diyip maskemi çıkardım. hayatımda ilk defa aptal rolünü bıraktığımda, etrafımdaki insanların büyük bir saygısını kazandım.

bir süre boyunca pek takmayanların hayranlığı kazandım, daha sonra gerçekte nasıl biri olduğumu gösterdim. zamanında kazandıkları motivasyonun, isteğin, ilhamın ve değişikliklerin aslında benim sayemde olduklarını fark ettiklerindeki yüzlerini hiç unutmadım.

sonra zaten umurumda değiller diyerek nasılsam öyle davrandım, üstüne sokak lambasının arkasında kalan sürekli yeni şeyler öğrenmeyide aldım. bir süre sonra etrafımda hiç kimse kalmadı. bi kaç ay sonra bir arkadaşımdan öğrendim, insanlar kendi eksikliklerini sürekli gözüne sokan insanları pek sevmezlermiş.

daha sonra çok güzel toparladım. şimdi mi? şimdi yine salak adam maskem var üzerimde, ama şimdi 22 yıl gibi uzun bir süre takmak yerine, çok zorunda kaldığımda çıkartıyorum. baştan tanıştığım insanların, hem çok çekindiği, hem de anlayamadığı bir dengesize dönüştüm.

siz, siz olun, kendiniz gibi davranın.