-
- izledim
- izlemek istiyorum
-
youreads puanı (8.00)
joachim trier’in reprise / tekrar ve oslo, 31 ağustos gibi birçok ödüllü filminin senaryosunda imzası bulunan norveçli yönetmen eskil vogt’un ilk uzun metrajlı filmi körlük, görme duyusunu kaybedince eve kapanan bir kadın yazarın aklını da kaybetmemek için gerçekliğe sıkı sıkı sarılma mücadelesini işleyen, gerilimli olduğu kadar mizah unsurlarını da kullanan bir dram. görüntü yönetmenliğini dogtooth / köpekdişi’nin de kameramanlığını üstlenen thimios bakatakis’in yaptığı ve yalnızca görme değil yazma ve yalnızlık üzerine de bir film olan körlük, gerçeküstü atmosferi, seyrek diyalogları ve sürprizli mizahıyla son derece özgün. “filmde körlük nasıl gösterilir? en bariz yöntem ekranı karartmak, izleyiciyi sesle yönlendirmek olacaktır. (…) bense çokça, bir ayrıntıyı soyutlama ya da bir görüntüyü daha fazla tutma yoluyla görsel beslemeyi kısıtladım. filmin biçimi ve biçeminin kilidi bu oldu. ve körlük, çelişkili de olsa, çok sinemasal aslında; sinemanın en temel yanlarını içeriyor: görmek, görülmek, aydınlık, karanlık…” –eskil vogt
-
bu filmi tanımlamak güç gerçekten. tuhaf bir konuyu tuhaf bir biçimde anlatıyor.
görme duyusunu yitiren kuzey sarısı ablamız ingrid, pc'sine yazdığı durum öyküsünü gerçek yaşamıyla harmanlıyor ve ortaya lezzetli bir film çıkıyor. sıradışı kategorimde yer edinmiş olup izlemeniz durumunda sizi birtakım düşüncelere zerk edeceğini düşünüyorum.
aynı zamanda filmdeki mekanlar bana fazlasıyla ikea'yı anımsattı. sade bir tasarım göze ancak bu kadar hoş gelir. en sevdikleri renk beyaz. perde kullanmıyorlar. kısacası izleyiniz.