muhtemelen hayatımın en uzun süren platonik aşk serüveninin seneler boyu jeneriği olmuş harika şarkıdır. o yıllar dinledikçe ağlardım, ilk sigaralarımı içer, kadıköy sokaklarını kaybola kaybola gezerdim. ne olursa olsun bana çokça şey katmış bir aşktan geriye kalan en önemli miraslardandır belki, o'nun hayatımdaki izlerini asla silemeyeceğim gibi bu şarkıyı her dinlediğimde gözlerim nemlenecek.

çünkü biz o'nunla kahve içerdik daima (bkz: fincana kahve koydum gel)