-
- okudum
- okuyorum
- okumak istiyorum
-
youreads puanı (8.90)
derken bir gün bir kitap çektim, açtım ve kalakaldım. birkaç paragraf okudum. sonra çöplükten altın bulmuş biri gibi kitabı masaya götürdüm. cümleler sayfada yuvarlanıyordu, kayıyorlardı. her cümlenin kendine özgü bir enerjisi vardı. cümlelerin özü sayfaya bir biçim veriyordu: sayfaya oyulmuşlardı sanki. duygusallıktan korkmayan birini bulmuştum sonunda. mizah ve acı olağanüstü bir kolaylıkla iç içe geçmişti. o kitabın iç sayfaları benim için çılgın ve büyük bir mucizeydi. evet fante beni çok etkiledi. o kitapları okuduktan kısa bir süre sonra bir kadınla yaşamaya başlamıştım. benden daha ayyaştı ve korkunç kavgalar ederdik. bazen ona "bana orospu çocuğu deme! bandini'yim ben, arturo bandini" diye bağırırdım. fante benim tanrı'mdı ve tanrı'ların rahatsız edilmeyeceğini, kapılarının çalınmayacağını biliyordum. ama "angels flight"ın neresinde oturduğunu tahmin etmeye çalışır, hala orada yaşadığını tahayyül etmeyi severdim. hemen hergün oradan geçerdim. camilla'nın tırmandığı pencere bu muydu? lobi bu mu? hiçbir zaman emin olamadım. (charles bukowski)
-
sıkı bukowski hayranı olan beni adeta mest etmiş bir eserdir. zira bukowski' nin de kadınlar eserinde methettiği bir eser olması nedeniyle okumaya başlayıp sonuna kadar övgülere hak verdiğim bir kitap. ana karakter arturo bandini ve bukowski' nin hank chinaski' si yaşadıkları itibariyle büyük benzerlik arzediyor. bunda olayların geçtiği yer ve zamanın aynı olmasının büyük etkisi var. fark ise tam olarak fante' nin kadife gibi yumuşak üslubunda. bukowski' nin karakterlerinden ciddi anlamda tiksinti duyuyor okuyucu ister istemez her ne kadar karakteri sevse de. bunda yazarın açık ve net üslubunun büyük etkisi var. ama fante daha doğrusu bandini, ister istemez bir sempatiyle beraber bir acıma duygusu uyandırıyor okuyanda. kaldı ki kitap şiirsel denebilecek akıcı üslubu ile kendini okutuyor ve adeta kendine bağlıyor bittiğinde üzülüyorsun o güzel anların sona ermesi sebebiyle.