!---- spoiler ----!

bir olmamışlığı var bu filmin. her şey iyi hoş, tüm yalınlığıyla akabilecekken bağıran sahneleri var. mesajı göze sokma hastalığı gibi bir şey bu. söylemezsem anlatamam kaygısı. bir bakıma kontrol manyaklığı. oysa rahat bırakmak gerek filmi. kendi akışını bulmuşken, geri durup süzülüşünü izlemek gerek. siyaseti bu kadar somutlaştırmamak gerek mesela. zaten çok güçlü bir mesaj başlı başına filmin içinde kendiliğinden gelişen siyasi oluş. ne diye görüyorum ki ben son yirmi dakikayı. film zaten güldürürken, o güldüğümün karşılıksızlığına ağlatacak salonu terk ettiğimde, öyleyse neden vuruluyor solcu abimiz, neden göğsü yırtılınca bağırıyor anne. bilemedim. güllük gülistanlık bitseydi ve sonrasında temiz havada yakılan ilk sigaranın ciğere çarptığı sırada aynı sertlikle vursaydı gözüme ilk sahnesi, ulan altmış ikinci gün deseydim, altmış iki deseydim. bilemedim, daha vurucu olurdu galiba öylesi.

!---- spoiler ----!

sadet. izleyici sandığınız kadar salak değil, bağıran egzoz sesi çıkarıyor filminiz sayın yüksel aksu.