daimi mutluluk ve huzurun hiçbir koşulda sağlanamayacağı fikrine vardıran film. koşup kaçıp da içine saklanmak istediğimiz düzenli ve sorunsuz hayatın da bir noktada tahammül edilemez hale geldiği görülüyor.

isyan yok, kavga yok, gözyaşı yok, reddedilmek yok, iş sıkıntısı yok, iş yerinde huzursuzluk veren insanlar yok, açlık yok, yarın kaygısı yok, karşıt görüş yok; buna bağlı olarak heyecan yok, merak yok, genel olarak tat ve duygu yok. ideal kıldığımız her şey organik halini yitiriyor, çünkü çürümeyecek bir şey hayal ediyoruz haliyle kokusu tadı yok oluyor.

cennet ya da cehennem tasviri olarak ele alacak olursak da, hangisi olduğuna karar veremem; her şeyin sorunsuz olması cennete yorulabilecek iken, olmak istemediğin bir yerde sıkışıp kalmak cehennem olarak düşünülebilir. her halükarda insanoğluna tam anlamıyla yaranacak ideal bir yaşam oluşturulamıyor, bu noktada ise asıl cehennem mekanlarda değil yaradılışımızda olduğu düşüncesi çıkıyor ortaya, ne yaparsak yapalım neye sahip değilsek onun peşine düşmemiz sonsuz bir tatminsizlik yaratıyor.