mükemellik iki görünüşe sahiptir.

1. mükemmellik kavramı
2. mükemmel olma durumu

1. görünüşte durum salt bir soyutlamadır. descartes, bunun zihinde kayıtlı bir kalıp olduğunu söyler. ve insanın bir mükemmelik algısına sahip olmasının ancak mükemmel bir varlıkla mümkün olacağını söyler ve bunu tanrıya atfeder. doğuştan gelsin yahut bir soyutlama olsun; bu 1. madde sadece kavramla ilgilidir. yani içeriği boş, herhangi mükemmel bir varlığı kapsamayan sadece düşünülebilen bir sıfat yahut sadece kavram.

2. durumda ise bunun içinin doldurulma olayı başlar. evet biz mükemmellik denen bir şey düşünebiliyoruz ve kültüre göre, zamana göre, inançlarımıza göre vs. bunun içini dolduruyoruz. bir zamanlar çok geniş kalçalı kadınlar mükemmellik durumuna daha yakınken şimdilerde bu ölçüler değişebiliyor. kısacası bu mükemmellik bir kalıp ise biz bu kalıbı bir şekilde dolduruyoruz.

konu tanrıya geldiğinde ise bu iki durum tamamen birbiriyle karıştırılmış olarak düşünülüyor. örneğin; tanrı mükemmel değildir çünkü mükemmel olan birşey insanları yakmaz. bu önermeye baktığımızda; tanrının mükemmel olmaması bir fiille bağdaştırılıyor. fakat bir fiille bağdaştırılabilecek şey sadece iyilik, ve, kötülüktür. tanrı iyi değildir çünkü insanları yakacak diyebilirsiniz. fakat konu mükemmelliğe geldiğinde bu ikisinin bir alakası yoktur. çünkü mükemmellik sadece mükemmel olma durumunun düşünülmesidir. bunu herhangi bir fiille örneklendirmek mümkün değildir.