Kimdir?
arkadaş zekai özger, (d. 8 ocak 1948, bursa - ö. 5 mayıs 1973), türk şair.
asıl adı zekâi özger'dir. şiirlerini arkadaş z. özger adıyla yayımladı. selanik göçmeni işçi bir ailenin çocuğudur. babasının adı ali, annesinin adı fahriye'dir. ankara üniversitesi siyasal bilgiler fakültesi basın ve yayın yüksek okulu’ndan mezun oldu. trt'nin ankara bürolarında çalıştı.
soyut, forum, papirüs, yordam, dost, yansıma dergileri ile ulus gazetesinin kültür-sanat sayfalarında şiir ve yazıları yayımlandı.
24 ocak 1971 tarihinde sbf yurduna yapılan polis baskını ve gözaltı sırasında işkenceye varan dayağa maruz kaldı ve başına ağır darbeler aldı. aradan yıllar geçtikten sonra 29 nisan 1973 sabahı ankara'da, sokakta ağır yaralı bir halde bulundu, kaldırıldığı numune hastanesi'nde 5 mayıs 1973’te öldü. beyin kanamasından öldüğü belirlendi. arkadaşları, ölümünü sbf yurdunun basılması sırasında başına aldığı ağır darbelere bağladılar.
erken ölümü nedeniyle "ne zaman yayımlarsam yayımlayayım adı 'sakalsız bir oğlanın tragedyası' olacak!" dediği şiir kitabını yayımlama olanağı olmadı. dergi ve gazetelerde yayınlanan şiirleri ölümünden sonra tekin sönmez tarafından "şiirler" adıyla bir kitapta toplandı (nadas yayınları, 1974). ikinci basımı "sevdadır" adıyla yapılan kitap (mayıs yayınları, 1984) daha sonra da bu adla yayımlanmaya devam etti. kenan yücel tarafından yayına hazırlanan "sakalsız bir oğlanın tragedyası" adlı kitapla (ve yayınevi, nisan 2014) şairin şiirleri gerçek adına kavuştu.
şiir yazdığı yıllardaki üniversite ortamının da etkisiyle ölüm ve cinsellik konularını sık sık işledi. çoğu arkadaşının aksine dönemin sert siyasi şiir geleneğine uymayıp kendi yalnız yolunu oluşturduysa da ölümünden sonra adı akıllarda kalan arkadaşları değil o olmuştur. tahir abacı'nın da dediği gibi en çok da arkadaş'a yakışmıştır bu kimlik.
arkadaş zekai özger adına, izmir'de mayıs yayınları tarafından 1996'dan bu yana her yıl şiir ödülü verilmektedir.
-
hem aşkın;
"dur
akıtma gönlüm yaşını
gözünden öpecek bir yer bırak
oy bana en yakın
bana en uzak
sevgili yar
hasretine vur beni"
hem kavganın;
''alnını
dağ ateşiyle ısıtan
yüzünü
kanla yıkayan dostum
senin
uyurken dudağında gülümseyen bordo gül
benim kalbimi harmanlayan isyan olsun''
hem de umudun;
"yırtarak geçiyor kalbimizden
hayatı da törpüleyen zaman
şuramızda birşey var
acıya benzer
umuda benzer
böyle günlerde hayat
hem umuda, hem acıya benzer
..."
şairidir.
zeki müren'i sevmemizi ister;
''
merhaba canim
ben az konuşan çok yorulan biriyim
şarabı helvayla içmeyi severim
hiç namaz kılmadım şimdiye kadar
annemi ve allahı da çok severim
annem de allahı çok sever
biz bütün aile zaten biraz
allah'ı da kedileri de çok severiz
hayat trajik bir homoseksüeldir
bence bütün homoseksüeller adonistir biraz
çünkü bütün sarhoşluklar biraz
freüd'ün alkolsüz sayıklamalarıdır
siz inanmayın bir gün değişir elbet
güneşe ve penise tapan rüzgârın yönü
çünki ben okumuştum muydu neydi
biryerlerde tanrılara kadın satıldığını
ah canım aristophones
barışı ve eşek arılarını hiç unutmuyorum
ölümü de bir giz gibi tutuyorum içimde
ölümü tanrıya saklıyorum
ve bir gün hiç anlamayacaksınız
güneşe ve erkekliğe büyüyen vücudum
düşüverecek ellerinizden ellerinizden ve
bir gün elbette
zeki müren'i seviceksiniz
(zeki müren'i seviniz)