en azından şu an elinde tuttuğum arkadaş için şöyle izah edeyim;
şu yastığa saçlarının kokusu sinmeyecek. her zamanki gibi tek kişilik yemekler yapıp, hatta daha tam olmamışken "aman ne olacak, karnımı doyursun kafi" demeye, bulaşık yıkama işini ertelemeye devam edeceğim. toz almayacağım, pis pis öksüreceğim. kıyafetlerim kırışık, saçım özensiz pek takmayacağım. sürekli bir telaş, bir pişmanlık içinde bir gözüm telefonda günlük işlerimi elimden geldiğince halletmeye çalışacağım. ve de hani olmaz ya, olursa diye, saniye saniye gücünü kaybeden mumumun bir şekilde sönmemesi için uğraşacağım.

biliyor musun çocuk? o muma üfleyecek ciğerlere ne yapacağımı? bilmiyorsun. tıpkı dünü bilmediğin gibi, yarını da öngöremiyorsun.

işte, ciğerleri böyle terbiye edersin. bilir onlar, kendilerini neyin öldürüp öldürmeyeceğini.

işbu entry yazılırken bir sigara daha yakılmış, hatta sarışın deveye bir de göz kırpılıp, gel len buraya hayta diyerek de şefkat gösterilmiştir.

sabah sabah sigara güzellemeleri yaptırdınız bana. şimdi sizin yüzünüzden akciğer kanseri olacağım, alacağınız olsun.

jack nicholson editi: (bkz: you make me want to be a better man)