--düşlerde fener olmak--

ben ölünce,
hiç değilse
bir fener olsam;
kapında dursam,
soluk donuk geceyi
aydınlığa boğsam.

veya limanda
gemilerin uyuduğu zamanda,
gülüşürken kızlar,
uyumasam;
dar kirli bir kanalda
bir yalnıza göz kırpsam.

daracık bir sokağa
assalar beni
tenekeden, kırmızı bir fener
bir meyhane önünde —
dalgın düşüncelerde
tempo tutup şarkılara
sallansam.

ya da şöyle bir fener
gözleri büyümüş bir çocuğun yaktığı,
duyup da korkunca çevresinde yalnızlığı;
dışarda camlarda
fırtınanın ıslığı,
kâbuslar, görüntüler, cinler.

evet, hiç değilse
ben ölünce
bir fener olsam;
tek başıma geceleri,
uykulardayken dünya,
gökte ayla senli benli
sohbete dalsam.

/wolfgang borchert