kitabın ana felsefesi cinsiyetin olmadığı androjen bir dünyanın bir çeşit sonucu olarak ortadan kalkan düalizmin monizme bıraktığı yumuşak hatlar etrafında çizilmiştir. le guin'in kendi felsefesini az çok bilen okurlar onun kitaba serpiştirilmiş kendi dünya görüşüne ait soruları bir bakışta tanıyabilirler. cinsiyet kavramını, milliyetçiliği, insanlık kavramını dünya dışına çıkararak sorgulatır size. savaşın neden feminizmi ilgilendirdiğini anlatır.

kış, ilk bakışta monarşik ve feodal yapılanmaların görüldüğü orta çağ dünyası gibi gelmişti bana. biraz ilerleyince aslında politikanın günümüzden uzak olmadığını düşünmeye başladım. benim gözümde o dünyaya aykırı düşen bir savaş çıkarma hadisesi vardı - kış'ın yumuşak hatlarına göre fazlaca sert bulmuştum. savaş, her yerde olduğu gibi orada da bir felaketti. kış'a inen ilk ekumen ekibinin hain'lilerin savaşın tamamen eril bir yer değiştirme etkinliği, bir ırza geçme olduğunu düşünerek ırza geçen erkekliği ve ırzına geçilen kadınlığı yok etmeye çalıştığı için kış'ı bir deney olarak yarattığı düşüncesi tüm kitabın özeti gibi gelmişti bana.

bir de estraven var. yazılmış en kaliteli karakterlerden benim gözümde. alışılagelmiş değil. anlayamadığın, anladığındaysa aklına kazınacak bir karakter.

"insanları biliyorum, şehirleri, çiftlikleri, tepeleri, nehirleri ve kayalıkları biliyorum, tepelerdeki bir otlağın bir kenarında güz sonu güneşin nasıl battığını biliyorum; ama bütün bunları bir sınıra bağlamanın, ona bir ad takıp bu adı taşımayan yerleri sevmemenin ne anlamı olabilir? ülkesini sevmek nedir, başka ülkeleri sevmemek mi? öyleyse iyi bir şey değil bu. yoksa sadece kendini sevmekten mi ibaret? o zaman iyi bir şey olabilir, ama bunu bir erdem, bir meslek haline getirmemek gerek... hayatı sevdiğim gibi estre beyliği'ni de seviyorum, ama böyle bir sevginin nefretten oluşan bir sınır hattı olamaz."