yazarın sıkça kullandığı eski kelimeler yüzünden anlamayıp sıkılacağımı düşünerek başlamıştım bu kitaba. kitapta benim çok azının anlamını bildiğim bu kelimeler sıkça kullanılmış olsada hiç sıkılmadan, hatta ayıla bayıla okudum kitabı :) öyle ki kitap bittiğinde hayri irdal artık tanıdığım bildiğim biri, hayatımın bir parçasıydı.
kitabın 22. sayfasında diyor ki hayri irdal kendi kendine :
!---- spoiler ----!

benim çocukluğumun belli başlı imtiyazı hürriyetti. bu kelimeyi bugün sadece siyasi manasında kullanıyoruz. ne yazık! onu politikaya mahsus bir şey addedenler korkarım ki, hiç bir zaman manasını anlayamayacaklardır. politikada ki hürriyet bir yığın hürriyetsizliğin anahtarı ve ardına kadar açık duran kapısıdır. meğer ki dünyanın en kıt nimeti olsun; ve bir tek insan onunla şöyle iyice karnını doyurmak istedi mi etrafındakiler mutlak surette aç kalsınlar. ben bu kadar kendi zıttı ile beraber gelen ve zıtlarının altında kaybolan nesne gormedim. kısa önrümde yedi sekiz defa memleketimize geldiğini işttim. evet, bir kere bile kimse bana gittiğini söylemediği halde, yedi sekiz defa geldi; ve o geldi diye biz sevincimizden davul zurna dışarı fırladık

!---- spoiler ----!