başrolde bir seks manyağının olduğu filmdir.

tabiri caizse lars von trier bütün entelektüel birikimini üzerimize kusmuştur. hayatın bazı gerçeklerini, tuhaf yanlarını her zamanki gibi önümüze seriyor ama filmin birçok yerinde zoraki replikler sıkıştırılmış gibi hissettim. film boyunca ''ben çok akıllıyım beyler'' diyen bir ergen sesi duyar gibiydim içten içe. dolayısıyla yer yer sıkıntılara gark oldum. moral bozmayarak devam ettim izlemeye.

neyse film akmasa da filmin nirengi noktasına gelebildik; son sahne. film sakinleşti, sular duruldu, entelliğin dibine vuruyorduk derken adamımız bütün iradeyi altüst ederek -gene bizim erkek sapık ilan edilerek yani- döner. öyle ya da böyle erkekliğin hakkını vermek zorunda kalır. pipi gene yönetime el koymuştur. yıllara dayanan bütün güvenlik katmanları tek bir kodla imha edilmiştir.

yani bizim erkek; erkek yaratılışının özünde bulunan ve üreme mahiyetiyle gizlenmiş o zevk düşkünü canavar hep onunlaydı ve onu bastırmış ama yok edememişti. tek kıvılcım bütün o duyarlılığın, hassasiyetin, kontrol mekanizmasının canavar tarafından yenmesine neden olmuştu. biz erkeklere hayat zor.