'anne kuş, çocuklarına uçmayı öğretmeye çalışmaktadır. horace adlı küçük kuş uçamaz ve aşağı düşer. lakin düştüğü yer toprak değil, o sırada yoldan geçmekte olan yaşlı bir oduncunun çantasıdır. buna karşın, düştüğü zaman kanadı kırılır ve çantadan çıkamaz.

oduncu açlıktan ölmek üzere olan horace'ı alır ve besler. horace, oduncu, ve oduncunun ailesi çok iyi arkadaş olurlar. günün birinde horace oduncuya "sen bugüne kadar beni besleyip iyileşmemi sağladın. en mutlu günlerim seninle geçti. bugünden sonra senin de varsa bir emrin, yaparım oduncu" der. oduncu çok duygulanır. hayatta hiç horace gibi bir arkadaşı olmamıştır. "estağfurullah horace kardeş, ne emri; hangi müslüman olsa aynı şeyi yapardı. senden bir emrim yok, ancak ufak bir ricam var. sabahları odun kesmek için erken kalkamıyorum, sabahları beni kaldırabilir misin? ben de sana istediğin kadar buğday ve yeşillik, kışın da kalabilecek sıcak bir yuva veririm " der. horace dostuyla böyle bir anlaşma yapmasına çok sevinir. hatta ailesini oduncunun yanında kurar. horace gibi, horace'ın çocukları da oduncu'nun ailesi ile iyi anlaşmaya devam eder. bu aile zaman içerisinde uçmayı unutur ve sesleri ise oduncunun ailesini uyandırabilmek için her zaman daha gür çıkar. '

horace'ın hikayesi, zaman içerisinde değişe değişe horoz'un hikayesi olmuştur. nesilden nesile iyiliğin önemini ve arkadaşlığın gücünü anlatan bu hikayenin en can alıcı noktası "sen bugüne kadar beni besleyip iyileşmemi sağladın. en mutlu günlerim seninle geçti. bugünden sonra senin de varsa bir emrin, yaparım oduncu" cümlesidir.

ben ise karakter sınırı olduğu için; emrin yaparım oduncu nickini alabildim.