her dinleyişimde behzat ç'de şu cümleler aklıma düşer. iyidi, güzeldi, devam etmeliydi.

behzat ç: benden bi' bok olmaz. biz senle hep kavga ederiz. mutsuz oluruz biz senle.
savcı esra: mutsuz olalım. ne var? biz de mutsuz oluruz. ben seninle mutsuzluğa da varım.