günümüzde inanca saygı mekanizması türkiye'de aynen şöyle çalışmaktadır:

ateist: allah yok.
müslüman: ????. inanmıyosan da saygı duyacaksın. dini duygularım incindi. mahkemede görüşürüz.
-------------------------------------------------
müslüman: allah var, merhametli ve müthiş. ama ben hurilerle tersten gangbang yaparken sen sonsuza kadar yanacaksın.
ateist: (ignore etmekten başka çaresi yoktur, zira mahkemeye giderse o zararlı çıkacaktır.)

şu yukarıda gördüğünüz tablonun ana teması türkiye cumhuriyeti sınırları dahilinde her yerde aynıdır. sokaklarından mahkeme salonlarına kadar. "allah yok", "islamiyet aptalca ve çağ dışı", "hayatımı 1500 yıllık dogmalar ile şekillendiremeyiz" gibi söylemler düşünce özgürlüğünün ürünü olmalıdır ve inanca saygısızlık olarak değerlendirilmemelidir. lakin ülkemizde bunlardan birini halka açık bir platformda beyan eden kişi "dine hakaret" suçuyla ilişkili bir mahkeme tebligatını kapısında bulmazsa kendisini son derece şanslı saymalıdır. onun haricinde, bir müslüman istediği kadar kendi dinini her ortamda yüceltip, dayatabilir. nedense toplumumuzun azınlığı bu adaletsizliği bir skandal gibi görüyorlar. bunun nedeni, geçici bir süre için dinin radikalleştiği bir avrupa ülkesinde yaşadıkları zannetmelerinden kaynaklanmaktadır. türkiye bir avrupa, hukuk ülkesi değildir arkadaşlar. bunların kılıfına sokulmuş 5 yıldızlı bir orta doğu ülkesidir. onun dışında, inançlı insanlara saygı duyulmalıdır. bakın dikkat çekiyorum, insanlara saygı duyulmalıdır. dinin kendisinin nesine saygı duyacaksınız? insanların dini inançlarına saygı; insanlara dini inançlarından ötürü hakaret edilmemesi, makam sahibi kimselerin inançlılara pozitif veya negatif ayrımcılık yapmaması, inançlı kimselerin hiç bir haklarının ellerinden alınmaması örneklerindeki gibi olmalıdır. kendisine dini inançlar ile baskı kurulan bir inançsızın susması, onun inanca saygı duyulan bir coğrafyada yaşadığı anlamına gelmez. ülkesinde ilkel bir diktatorlüğün hüküm sürdüğü anlamına gelir. dinin diktatörlüğü.