hakkında bir iki kelime etmek istediğim patlama. zaten artık ankarayı bilen bilmeyen herkes patlamaların gerçekleştiği yerlerin stratejik önemini televizyonlardan falan öğreniyor, üzerinde durmanın anlamı yok. mit'in basiretsizliğini de anlatmaya gerek yok, onun da herkes farkında. politikaya da girmeyeceğim, herkes birbirini suçluyor. ancak ufak bir şey anlatmak istiyorum.

bundan bir hafta önce kız kardeşimle telefonda konuşuyordum. üniversite dolayısıyla ankara'da değilim, çoktandır da gidemiyorum ama ailem ankara'da. bizim evin hemen karşısında 3 katlı çok büyük olmayan bir avm var, kesinlikle ses getirecek bir yer değil. kardeşimle konuşurken "abi, geçen gün avm'de arkadaşlarımla gezerken bir anda ortalık karıştı, hemen dışarı çıktık, polisler falan geldi. sonradan öğrendik ki içeride canlı bomba yakalamışlar." dedi. evimin önü lan! küçük bir semtteki küçük bir avm. "nasıl olur, neden medyaya yansımadı?" dedim, "arkadaşımın babası istihbaratta çalışıyor, o söyledi, iki tane daha arıyorlarmış, ondan medyaya yansımamış" dedi.

çok üzerinde yorum da yapmak istemiyorum ama artık kızılaya gitmeyin falan demeye gerek yok, evden çıkmaması lazım. ben küfür etmeyi, üzülmeyi falan geçtim, korkuyorum. ailem sevdiklerim için korkuyorum. benden ne istiyorlarsa vermeye hazırım, bu iş nasıl çözülecekse bir parçası olmaya her dediklerini köle gibi yapmaya hazırım, ailesi sevdikleri için de bunu yapmayacak yoktur, hazırız, istediklerinizi yapacağız, artık bitsin, artık korkmayalım.